Zo tegen het eind van mijn 6 maanden PULSE assignment krijg ik steeds vaker de vraag “wat is nou het belangrijkste leerpunt uit de afgelopen 6 maanden?”. Er zijn er vele en het is lastig om de belangrijkste aan te geven. Een heel belangrijk, maar vooral heel waardevol leerpunt is dat ik bij Project Hope UK echt geleerd heb wat empowerment is en hoe je dat het beste kunt bereiken. De GSK-ers onder de lezers zullen meteen weten wat ik bedoel met empowerment, binnen GSK is dit al een paar jaar een belangrijke strategische pijler, maar ik zal het toch nog toelichten. Empowerment kent namelijk vele definities. Bij Project Hope UK bedoelen we met empowerment het in staat stellen van de gemeenschap van Munsieville om zelf voor hun wezen en kwetsbare kinderen te zorgen. We willen stimuleren dat individuen in de gemeenschap collectief gaan samenwerken om meer invloed en controle te krijgen over de determinanten van gezondheid en kwaliteit van leven van kinderen in de gemeenschap. Er zijn diverse factoren die een rol spelen in de ontwikkeling van individuen en de gemeenschap om zich beter te organiseren en mobiliseren om deze verandering te bewerkstelligen zoals het kunnen identificeren van problemen, lokaal leiderschap, kritisch (zelf)bewustzijn en samenwerken. In de Zuid- Afrikaanse cultuur komen daar nog 2 zeer bepalende factoren bij namelijk:
1. Veel mensen in de gemeenschap vinden dat de overheid alles moet regelen en nemen daardoor een zeer afwachtende houding aan.
2. Er is een zeer hoge werkloosheid (70%) en vrijwilligerswerk bestaat niet of nauwelijks. Als wij in de gemeenschap aan mensen vragen of ze zich willen inzetten voor de Thoughtful Path, dan krijgen we altijd de vraag of ze betaald worden en als we aangeven dat dat niet zo is, dan haken ze af. Liever dan de hele dag wachten tot er wel een baan voorbij komt....
Veel liefdadigheidsorganisaties in het verleden werkten op een manier die volgens ons niet duurzaam is en waardoor bovenstaande eigenlijk alleen maar bevestigd en gestimuleerd werd. Ze draaiden een programma en brachten veel geld en middelen met zich mee, stelden lokale bevolking aan in betaalde baantjes en nadat het geld op was en de liefdadigheidsorganisatie weer wegging, stortte alles weer net zo snel in. Tegenwoordig gebeurt dat nog steeds helaas maar het wordt gelukkig minder. Ook in de non-profit wereld is het woord duurzaam erg in op dit moment en fondsen vragen in de voorstellen altijd naar aantoonbare duurzaamheid maar het frustrerende is, dat ze vaak wel na 1 jaar subsidie resultaten willen zien, en daar zit hem nou precies het probleem. The Thoughtful Path is een project van minimaal 10 jaar, juist omdat we de mensen willen “empoweren” en dat kost tijd. Dat is een aanzienlijke gedragsverandering in een gemeenschap die pas sinds 1994, toen de apartheid werd afgeschaft, niet meer onderdrukt wordt. De erfenis van apartheid is dat veel, vooral zwarte mensen in de gemeenschap, een erg laag zelfbeeld hebben met weinig zelfvertrouwen. Daarnaast is ze jarenlang verteld wat ze moesten doen en dan is het lastig om pro-actief aan de slag te gaan om verandering in je gemeenschap aan te brengen, doodgewoon omdat je dat nooit hebt geleerd. Ik heb al eerder aangegeven dat er een enorm gebrek is aan (zelf) leiderschap in dit land. Toch zijn wij er bij Project Hope UK van overtuigd dat de enige weg naar duurzame verbetering in de toestand van de wezen en kwetsbare kinderen in Munsieville, de weg van empowerment is.
Ik begon mijn blog met dat ik hier geleerd heb wat echt empowerment is, dus daar zal ik nu verder op ingaan. Wat ik hier vooral geleerd heb, is niets te veronderstellen of aan te nemen maar continue vragen te stellen en er op die manier achter te komen wat de drijfveren zijn van mensen, wat ze wel en niet weten of kunnen en welke steun ze van mij nodig te hebben om aan de slag te gaan. Ook heb ik geleerd niet te snel een oordeel te vellen of een conclusie te trekken. Heel vaak komen de mensen lui of ongeinteresseerd over, maar vaak blijkt er verlegenheid en een laag zelfbeeld achter te zitten en denken mensen dat ze iets niet kunnen waardoor ze er niet eens aan beginnen. Met een klein beetje stimuleren en aanmoedigen kun je dan al heel veel bereiken en het is zo mooi om dan die glimlach te zien als ze het voor elkaar hebben gekregen. Ik zag het bij de Entrepreneur ladies, die al lange tijd de wens koesterden om een bedrijfje te beginnen om de kinderen in Munsieville een betere toekomst te geven, maar die niet wisten hoe ze dat moesten aanpakken. Met een klein zetje in de goede richting staan we nu aan de vooravond van het eerste bedrijfje in Munsieville dat stenen produceert en verkoopt, gerund door deze Mamas!!
Ik heb me de afgelopen weken vaak afgevraagd waarom ik het nu pas echt heb geleerd hoe je het beste mensen kunt “empoweren” en waarom het dan bij GSK soms zo moeilijk was. Volgens mij komt dat omdat we bij GSK vaak de neiging hebben om taak- of procesgericht leiding te geven waarbij we soms voorbijgaan aan de mens. Maar als je iemand wilt empoweren om een bepaalde taak te doen, is het heel belangrijk dat je achterhaalt wat de drijfveren van die persoon zijn en wat zijn of haar competenties zijn en wat ze wel of niet weten om een bepaalde taak te kunnen doen. Dit vraagt een meer mensgerichte aanpak.
Ik realiseer me dat ik vaak aannames maakte wat iemand wel of niet zou moeten kunnen in een bepaalde functie en daar te snel aan voorbij ben gegaan met als gevolg dat ik mijn leiderschapsstijl niet altijd voldoende afstemde op die persoon. En dat hangt volgens mij heel erg samen met de taakgerichte cultuur binnen GSK. Ik heb nu geleerd om meer mensgericht te werken en het 5x stellen van de waarom vraag om op die manier tot de kern te komen heeft me hierin enorm ondersteund! Ik ben benieuwd of lezers binnen GSK dit herkennen en hoor graag jullie reacties!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten