Het is weer even een weekje stil geweest op mijn blog. Ik moet zeggen dat ik heel erg moest wennen om weer in Londen te zijn. Het contrast met Zuid-Afrika is enorm en ik moest weer erg wennen aan ruim 2 uur reizen per dag naar kantoor, de hele dag op kantoor, donkere en grauwe dagen (het is hier al om 16 uur donker!), weer alleen wonen en ik miste mijn "familie" in Munsieville en ook mijn familie in Nederland! Maar gelukkig, afgelopen weekend ben ik in Nederland geweest. Toen ik bij het instappen in de trein van Schiphol naar huis weer klem kwan te zitten tussen alle voordringende Nederlanders en in de trein alleen maar geklaag hoorde over de trein vroeg ik me wel af wat ik nou precies zo miste aan Nederland? Maar toen ik mijn ouders en zus weer zag wist ik het weer. Wat heerlijk om weer bij ze te zijn en weer bij te kletsen! Zaterdag ben ik naar de kapper geweest in Utrecht, op de fiets! Wat heerlijk om weer eens lekker te fietsen. Het is heel bijzonder ter ervaren hoe blij ik nu ben met dit soort alledaagse dingen. De poes was ook blij me weer te zien, tenminste dat dacht ik op te maken uit het enorme gespin dat uit dat kleine lijfje kwam.....En het goede nieuws is dat ik mezelf nog een weekend Nederland kado heb gedaan, dus komend weekend lekker weer in mijn eigen bed slapen. Jeroen en ik genieten ook van deze luxe, drie weekenden achter elkaar samen! In Munsieville is in mijn afwezigheid ook van alles gebeurd. De stenen maak machines zijn afgeleverd! En er is natuurlijk weer een artikel in de krant verschenen: Krugersdorp News
 |
| De eerste productie stenen |
Ik hoorde van Alyson dat de dames enorm enthousiast waren en zo blij dat de machines er waren! Vol trots toonden ze de eerste stenen van eigen hand. Vorige week donderdag hebben ze ook een gebedsdienst georganiseerd om steun te vragen voor dit project en alle dames hadden hun mooiste Afrikaanse outfit aan! Vorige week, toen ik net terug was, vroeg Paul me of ik nog een extra keer naar Munsieville wilde gaan. Ellie, een collega, kan vanwege haar gezondheid niet gaan en hij wil dat ik haar plaats inneem. Over een krappe 3 weken ga ik dus weer naar Munsieville. We gaan met 15 GSK vrijwilligers die daar 2 weken gaan werken en ik ga mee om ze te begeleiden. Het is voor 2 weken en ik kom op 8 december weer terug. Het is een beetje dubbel, want Ellie is nog nooit in Munsieville geweest en ik had haar zo gegund om erheen te gaan. Maar haar gezondheid is het belangrijkste en ik ben in de kliniek in Munsieville geweest, daar wil je echt niet terecht komen!
Ik heb zelf afgelopen week vooral gewerkt aan mijn eindverslag van de evaluatie van de journalisten academie en heb wat andere zaken afgerond en uitgewerkt. Deze week spreek ik 2 Trustees van de board over de communicatie van Project Hope, help ik mee in de voorbereidingen voor ons grote Fundraising Gala volgende week en moet ik een presentatie voorbereiden die ik volgende week ga geven over mijn ervaringen in Munsieville voor een groep van 100 GSK collega's van Health and Safety, dit zijn collega's van de 15 vrijwilligers die met ons meegaan over 3 weken. Kortom, ik zal me wederom niet vervelen!
 |
| Aartsbisschop Imelda |
 |
| De Mamas in hun mooiste outfit |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten