maandag 31 oktober 2011

Reflectie op 6 weken Munsieville


Prachtige herfstkleuren in Holland Park
Vandaag ben ik weer begonnen in het kantoor van Project Hope UK in Londen. Zaterdagochtend ben ik teruggekomen uit Zuid-Afrika. Een temperatuursverschil van meer dan 20 graden C, het was daar de laatste dagen erg warm (39 graden C zelfs vorige week zondag). Maar ik was erg verheugd toen ik vanuit het vliegtuig zag dat de bomen nog steeds blad hebben, in soms de meest prachtige herfstkleuren! Een van de eerste dingen die ik zaterdag heb gedaan is een heerlijke herfstwandeling door Holland Park maken. (natuurlijk pas nadat ik Jeroen een hele dikke knuffel heb gegeven want ik was erg blij dat ik hem na 6 weken computerscherm weer live kon vasthouden....).
De Japanse tuin is prachtig nu!
Wat heb ik dat gemist zeg, gewoon buiten wandelen.....Als jullie dit lezen dan denk je waarschijnlijk "die is gek geworden", maar het is onvoorstelbaar hoe zeer ik nu de vrijheid waardeer die wij hier hebben. De vrijheid om te gaan en staan waar je wilt, zonder je bedreigd of onveilig te voelen. Gewoon een stuk wandelen in het park, zonder dat je continu op je hoede of waakzaam hoeft te zijn en zonder dat je je zorgen hoeft te maken over je veiligheid. Ik heb me in Munsieville of Randfontein geen moment bedreigd of onveilig gevoeld maar ik was ook zeker niet vrij, ik voelde me opgesloten, beperkt in mijn bewegingsvrijheid. En dat heeft meer impact gehad dan ik had kunnen denken. Ik heb behoorlijk wat gereisd en het nooit zo gevoeld als deze 6 weken. 
Iets wat misschien in tegenstelling daarmee lijkt, is dat ik (tijdelijk) afscheid heb genomen van mijn nieuwe familie. Ik vind het heel bijzonder om te ervaren dat ik in 6 weken ben opgenomen in de community en dat mensen oprecht bedroefd waren toen ik vertelde dat ik wegging. Ze zijn echt familie van me geworden. De mensen in Munsieville zijn hartverwarmend en ik ben zo blij dat ik nog een keer terug mag in Januari! Steven en Bryn van Heritage Lodge hadden een afscheidsdiner voor me gemaakt en zich zelfs in oranje T-shirts gekleed! Ik ben zo hartelijk ontvangen daar en Bryn is een fantastische kok die heerlijk voor ons gekookt heeft. De heerlijkste Kudu filet heb ik daar gegeten (tevens ook de enige...). Steven en Bryn hadden Tom Yam soep voor ons gemaakt en hadden de hele middag samen boodschappen gedaan om dit feestmaal voor ons te maken. Het is fijn als je in een vreemd land  mensen ontmoet die je warm onthalen en waar je terecht kunt. Door hen is het gemis van de vrienden en familie thuis in deze 6 weken een stuk minder geweest. 

Afscheidsdiner met Bryn en Steven
Ik heb ook veel geleerd van het werken in andere omstandigheden. Het werken in een andere cultuur heeft me geleerd om flexibel te zijn. Tijd heeft een andere dimensie in Zuid-Afrika en is erg relatief vergeleken met in onze cultuur. Meetings startten per definitie te laat of worden gecancelled op de dag zelf. Een SMS om 21 uur s avonds dat je de volgende ochtend een afspraak hebt met de overheid om 7.30. Aan de andere kant, als je een meeting wilt beleggen met meerdere mensen dan is dat erg gemakkelijk. Je belt iedereen en een dag later heb je ze bij elkaar. Ik heb geleerd om altijd werk bij me te hebben zodat ik mijn tijd efficient kan blijven gebruiken als ik wacht op het starten van een meeting. Erg bijzonder om mee te maken zijn de dankgebeden voor en na een vergadering. Ik heb even overwogen om te opperen om dat ook bij GSK in te voeren; een gebed om steun te vragen bij het uitvoeren van alle actiepunten...

Een kleinigheidje om Bryn te bedanken voor zijn
heerlijke maaltijden

Ik heb verder geleerd om door te vragen, iets waar ik soms in mijn rol als leidinggevende bij GSK moeite mee heb. Mijn ervaring met veel mensen in Munsieville is dat er veel excuses zijn waarom iets niet gebeurt en het is bijna nooit iets waarvoor ze zelf verantwoordelijk zijn. Shanda, de sponsor van de journalisten academie, zei me dat de cultuur er een is van "probleem georienteerd" ipv "oplossingsgericht" en ik heb veel voorbeelden hiervan gezien. Het mooiste voorbeeld is wel de verklaring van een student die niet mee kon naar een site visit van een mediabedrijf "omdat de taxi al weg was". Bij doorvragen bleek de taxi weg te zijn omdat de student veel te laat op de afgesproken plek arriveerde....De techniek van 5x waarom vragen is erg handig en heeft me geholpen de echte issues boven tafel te krijgen. Een ander voorbeeld is dat de studenten vonden dat ze veel te weinig feedback hadden gekregen van de mentors op hun eindproduct. Ik wist dat ze allemaal de business card van de mentors hadden gekregen om vragen te stellen of hulp te vragen en vroeg waarom ze dan zelf niet gevraagd hebben om feedback. Het antwoord was dat ze geen contact hadden gezocht met de mentors omdat "er geen probleem was"....Dit voorbeeld toont aan dat initiatief tonen of pro-activiteit erg onderontwikkeld is bij de jeugd. En dat heeft volgens mij duidelijk te maken met de geschiedenis van apartheid waarin de zwarte bevolking onderdrukt is geweest en nooit gestimuleerd of geleerd is om initiatief te tonen. Dit in combinatie met het absolute gebrek aan leiderschap in dit land is een heel groot probleem. Leiders kunnen door vragen te stellen mensen uitdagen om op zoek te gaan naar oplossingen en initiatief te tonen. Ik ben blij met een dergelijke leerschool die me heeft geleerd hoe belangrijk het is voor een leidinggevende om door te vragen en hopelijk heb ik daardoor de jongeren laten zien dat er veel kansen zijn die ze kunnen oppakken als ze zelf meer initiatief tonen.
Een kleinigheidje om Steven te bedanken voor zijn vriendschap
en het feit dat hij een beetje op ons past

Geen opmerkingen: