De eerste verhalen uit Munsieville

De trots van Anna

Gisteren had ik mijn eerste dag in Munsieville. En wat een dag! Ik heb gereden zodat ik wat kan wennen aan het links rijden. Ging best goed maar ik ben wel een TomTom gaan kopen want het is echt een doolhof! Wij wonen in Randfontein, ca 20 minuten rijden van Munsieville vandaan. Munsieville ligt op een berg met een prachtig uitzicht. het bestaat uit formele gebouwen en krotten, het informele gedeelte. De shacks worden gedoogd zolang het tijdelijke bebouwing is, dus geen stenen gebouwen. Hier wonen vaak mensen uit de landen die grenzen aan Zuid-Afrika, zoals Botswana of Mozambique die proberen hier een beter leven op te bouwen. We hadden gisteren verschillende afspraken. Ik ga deze week mee naar de afspraken van Alyson om de mensen te leren kennen en er een beetje in te komen. Onze afspraken zijn meestal bij de school board, een soort gemeentegebouw waar bijeenkomsten zijn. Achter dit gebouw heeft Anna, een van de ondernemende oudere dames van Munsieville, een groentetuin. Vol trots liet ze gisteren haar kolen zien, enorm groot. Deze dame wil heel graag een soepkeuken gaan beginnen voor de wezen van Munsieville. Een andere ondernemende dame, Elisabeth, ontmoetten we gisteren al. Zij probeert land van de gemeente te krijgen om ook een soepkeuken, een stenenmakerij en een kaarsenmakerij op te zetten. Ze is erg gedreven en zeer enthousiast. Toen ze ons gisteren aan zag komen, begon ze te springen en ze vloog ons in de armen. Wat een schat en wat een passie. Ze laat het er niet bij zitten en heeft deze week een brief geschreven aan de counseler met verzoek om het land te mogen gebruiken!

De entrepreneur women van Munsieville (en wij)

Vanochtend hadden we een meeting bij de gemeente met 2 personen van de afdeling infrastructuur. Doelstelling was om met ze te kijken naar de projecten die de overheid doet en die wij doen om te zoeken naar overlap en waar we elkaar kunnen versterken. Uit het gesprek bleek dat de overheid zaden en bomen beschikbaar stelt en ook gratis advies geeft over tuinieren. Echt iets voor onze ladies! Ze hebben veel te maken met ongedierte dat het op hun groenten gemunt heeft en 1 van de vrouwen was een week ziek nadat ze rattegif had gestrooid. Ook hoorden we over een project waarbij bewoners van de shacks advies krijgen over hoe ze het beste een vuur kunnen maken dat weinig rook geeft. Je kunt je voorstellen dat als ze een vuur maken in de krotten dat er vaak rookvergiftiging optreedt. Dit paste weer precies bij de GSK groep die in November komt om oa veiligheidsadvies in de shacks te geven! Nu krijgen de GSK mensen een training van de overheid zodat zij het weer kunnen meenemen in hun adviezen. Alyson en ik hebben nu al 2 dagen veel van dit soort dingen. Er gebeurt zoveel in en rond Munsieville maar de helft van de tijd weet men van elkaar niet wat men doet. Het enige wat wij doen is rondlopen en praten en mensen bij elkaar brengen!

Vanmiddag was ik bij een bijeenkomst van de jonge journalisten. Om drie uur hebben ze altijd bijeenkomst om aan hun opdracht te werken. Er waren slechts 3 van de 10 journalisten.....uiteindelijk om vier uur was de helft er nog maar. Van de 20 zijn er nu nog maar 10 over, waarvan de helft in enige mate geinteresseerd...dit is een van de problemen die ik de komende weken moet analyseren. Waarom komen deze journalisten niet meer? Zijn ze niet gemotiveerd, is het te zwaar?, zijn er andere zaken? Opvallend was dat er 2 jonge journalisten waren die een enorme motivatie lieten zien en ons hun werk toonden. Morgen ga ik weer naar hun meeting om te observeren en ga ik afspraken maken met de mentors en projectleiders. Maar wat me vandaag enorm steunde is te zien dat er zeker enkele jonge journalisten zijn die keihard werken en wat willen bereiken in hun leven! Dat geeft me weer energie om er morgen weer vol tegen aan te gaan!